SYBERIADA Ałtaj dla aktywnych

Przylot do Barnauł. Spotkanie z pilotem wyprawy na lotnisku. Transport do Górnoałtajska. Zakwaterowanie, kolacja i nocleg.

Po śniadaniu pakujemy się i ruszamy w rejon, który nas interesuje. Na obiad zatrzymujemy się w naszej głównej bazie turystycznej „CAT”.  Pakujemy niezbędny sprzęt (przymierzamy pianki, kaski itd.). Wieczorem docieramy do bazy „ Moralnik”. Kwaterujemy się w drewnianych domkach lub aiłach (domki ałtajskie), kolacja, gorąca bania (rosyjska forma sauny).

Ruszamy w głąb gór Ałtaju. Jedziemy po „Czujskim trakcie”. Jest to jedyna główna droga na Ałtaju. Prowadzi w kierunku Mongolii i jest uważana za jedną z 10 najpiękniejszych widokowo dróg świata. Biegnie przez przełęcze „Siemińskij”, „Czekietaman”, „Ułaganskij” i „Czerwoną bramę”. Docieramy do magicznej doliny „Karakoł”, gdzie znajdują się kamienne obeliski mocy, zwane „Stułami” oraz petroglify naskalne (pierwotne ryciny), nawet z epoki kamienia łupanego. Cała Dolina Karakoł jest uważana przez miejscowych za miejsce Mocy i tętni energią. Końcowy postój na wyżynie Ułaganskiej w bazie „Biały Bom”. Odpoczynek, bania, „wieczorek integracyjny”. Nocleg w drewnianych domkach lub ałtajskich Aiłach.

Tego dnia przygotowujemy się do wodnej przygody. Kompletujemy sprzęt, ubieramy się w kombinezony, zakładamy kamizelki i „puszczamy” się w dół rzekami Czuja i Katuń.

Pobudka bez marudzenia, śniadanie, przygotowywanie do spływu. Przyzwyczajamy się powoli do wodnego żywiołu i przechodzimy przez progi „Mroczny” (4 klasa trudności),” Burzyk” (4 kl.). Idziemy na zwiady progu „Hipopotam” (5 kl.) i ewentualnie próbujemy nim spłynąć. Biwak i odpoczywamy po trudnym dniu. Wieczorem czeka na nas smaczna kolacja i pieśni przy gitarze.

W zależności od ilości  opadu deszczu, będziemy jednak płynnie traktować możliwości spływu Czują (kwestia bezpieczeństwa). Katuń jest największą rzeką Ałtaju, ale nie jest tak groźna jak Czuja w okresie wysokiego stanu wody. Będziemy spływać tzw. Średnią Katuń, która ma trzeci-czwarty stopień trudności górskiej. Decyzję o spływie Czują podejmą na miejscu nasi instruktorzy (możliwe, że będziemy spływać tylko rzeką Katuń). Kwestia bezpieczeństwa jest nadrzędna i musimy mieć to na uwadze. Przygotujcie się na dni pełne wrażeń pod opieką profesjonałów z Ałtaju. W tej branży uchodzą za najlepszych na świecie!

UWAGA: Jako iż udajemy się w dosyć dzikie regiony, nie sposób wszystkiego przewidzieć, a od uczestników oczekiwana jest elastyczność. Decyzje będziemy podejmować na miejscu w zależności od zastanej sytuacji.

Czeka nas ekscytujący dzień pełen ciekawych progów. Zaczynamy od progu Ilgumien (4 kl.), potem długi próg Kadrinskaja rura (3 kl.) i Grzyby Niejadalne (4 kl.). Na przytulnej polanie Kyzył-karaczi zatrzymujemy się na nocleg.

Jeśli stan wód na to pozwoli, pokonujemy jeden z najciekawszych progów – Szabasz (4 kl.). Przechodzimy jeszcze przez trzy progi: Kajancza- 1 (4 kl.), Kajancza- 2 (3 kl.). Nocleg nad brzegiem Katuni.

W środku wysokich gór mijamy tajemniczy obiekt. Jest to jedna z daczy Putina - prezydenta Rosji , który docenił piękno tych gór i wybudował w tym miejscu ogromną posiadłość. Z wysokości rzeki, nie prezentuje się okazale, ale podobno pod ziemią znajduje się zdecydowanie więcej… Ale - o dziwo, rzeki dla wodniaków nie zamknął.

Podczas ostatniego dnia raftingu czekają nas progi klasy 3 i 4. Miniemy Ajulinskij (4kl.), dwa progi powstałe poprzez ruchy tektoniczne: Tieldiektien’- 1 (4 kl.) oraz Tieldiektien’- 2 (4 kl.). Dalej już spokojne przejścia przez Bijkę (2 kl.), Czeburach (3 kl.) i Jełandinskij (3 kl.). Rafting kończymy Jełandzie. Odpoczywamy i nocujemy na bazie  „U Saszy” w domkach drewnianych. Następne dni spędzimy w towarzystwie ałtajskich przewodników konnych.

Regenerujemy siły po raftingu i odpoczywamy w naszej bazie. Chętni mogą wyjść w okoliczne góry, łowić ryby lub pojechac do maisteczka Czemał.

Rozpoczyna się rajd konny. Konie będą nam towarzyszyć przez najbliższe kilka dni. Po zapakowanie sprzętu wyprawowego, udajemy się w drogę. Wiedzie ona przez kiedracz (cedrowy gąszcz). Tu podróżni w całej rozciągłości mogą nacieszyć się niepowtarzalną czystością  górskiego powietrza w połączeniu z przyjemnym aromatem lasu iglastego, który do reszty wypędzi z głowy myśli o cywilizacji. Nocujemy w namiotach.

Czeka nas dość długie przejście – droga prowadzi w kierunku wyższych gór, do uroczyska „Madan”. Początkowo azymut poprowadzi przez kiedracz, miejscami wychodząc na otwarte polany, obsypane niesamowitą gamą kolorów. Przedzieramy się przez zarośla  dzikiej porzeczki, a na zboczach górskich odurzy nas aromat syberyjskich ziół. Następnie ścieżka zmierza w serce masywów górskich, gdzie dominują zarośla karłowatej brzozy. Pokonujemy przełęcz za przełęczą i wreszcie docieramy do uroczyska „Madan”. Rozbijamy obóz, nocujemy w namiotach.

Opuszczamy strefę lasu, aby znaleźć się na wierzchołku. Czeka nas długie przejście. Po tej  górze będziemy się poruszać praktycznie cały dzień. Droga biegnie na wysokości, gdzie oprócz traw nic nie rośnie (wysokość powyżej dwóch tysięcy metrów). Mamy przed sobą naprawdę niesamowity krajobraz. Jest to kraina niedźwiedzi, dlatego też nasi przewodnicy dla bezpieczeństwa  noszą ze sobą broń. Chociaż prawdopodobieństwo, że misiek nas zaatakuje jest w zasadzie zerowe, ale jest duża szansa, iż będziemy mieć szczęście dostrzec go w oddali. Bywają takie dni, że w ciągu jednego dnia cztery razy naszą drogę przecinały ślady niedźwiedzi. To jest ich dom.

Zataczamy krąg. W czasie rajdu konnego przemierzymy około 120 kilometrów. Po drodze  miniemy jezioro „Monas”, o krystalicznie czystej wodzie, w której można oczywiście zażyć kąpieli. Co jakiś czas spotkamy dziwne przedmioty na zboczach gór. Różnej wielkości rozrzucone metalowe blachy, zupełnie nie pasujące do otaczającej rzeczywistości. Niedaleko, bo około tysiąca kilometrów od tego miejsca, znajduje się kosmodrom : Bajkonur”. Startujące  z niego rakiety gubią swoje części i „dekorują świat”. Po pewnym czasie, zataczając krąg, wracamy w kierunku bazy. Trasa tego dnia biegnie naprzemiennie po błotnistych i pokrytych trawą oraz tajgą zboczach. W drodze spotykamy mnóstwo rzek o rozmaitych formach i rozmiarach. Pod koniec marszu możliwe jest, szczególnie jeśli będzie padać deszcz, iż będziemy schodzić na własnych nogach, prowadząc konia obok siebie (względy bezpieczeństwa).Wieczorem docieramy do naszej bazy ”U Saszy”, gdzie wyprostujemy zbolałe kości i wygrzejemy się w gorącej bani. Kolacja i wspólne podsumowanie naszej przygody.

Wracamy do Barnaul. Po drodze udajemy się do ciekawego klasztoru, znajdującego się na wyspie. Prowadzi do niego charakterystyczny most, który przyspiesza bicie serca. Następnie kierunek „Askat”, do wioski artystów, gdzie zapoznajemy się z kulturą i sztuką rodzimych artystów. Można tam kupić oryginalne pamiątki, niepochodzące z chińskich wytwórni. W Barnaul kwaterujemy się w hotelu (pokoje dwuosobowe).

Rano transfer na lotnisko i wylot powrotny.